سئو هدفمند برای افزایش بازدید سایت

سئوی سایت بصورت استراتژیک و هدفمند می تواند نتایج زیاد احسان برای صفحات با کیفیت محتوای مناسب بهمراه داشته باشند. البته، نکته اخذ بهترین نتایج این است که شما باید صفحات “مناسبی” را برای این پیشه انتخاب کنید. این صفحات باید بهینه و قابل لینک دهی بوده و مهمتر از همه، شانس پیشرفت را داشته باشند.

 

فرصت جستجو، از طریق عوامل مختلفی از قبیل شمار مخاطبان پیوسته و رقابت تعریف می شود و این فرصت تعیین کننده ی این است که چه نتایجی ممکن است بدست آید . فرصت اغلب = نتیجه بهتر.

 

آموزش افزایش بازدید سایت از راه سئو سایت

اساساً، فرصت جستجو به تعداد و گونه ترافیک ارگانیکی که شما به طور خفته می توانید از رنک شدن یک عبارت ویژه کسب کنید، اشاره دارد.

اخیراً پروژه ای را انجام دادیم که در آن طی شش ماه بازدید یک صفحه را از ۲۰۰ به ۳۰۰۰۰ بازدید رساندیم. البته آن صفحه از نظر قبل نیازهایی که در بالا بیان کردیم، باره تایید بود. در این پست، افزایش آمار بازدید وبلاگ می خواهیم راهبرد ها و فرایندهایی که برای دستیابی به این نتایج استفاده کردیم را به شما ارائه دهیم تا شما برای صفحات و پروژه های خویش از آنها کاربرد کنید، با ویرلن به اتفاق باشید:

مراحل این فرآیند عبارتند از:

شناسایی فرصت های ترافیک ارگانیک

ایجاد یک صفحه جدید یا بهینه سازی یک صفحه موجود.

فراهم سازی بک لینک های ارزشمند از طریق رپورتاژ آگهی

پاکسازی و تکرار.

شناسایی فرصت های ترافیک ارگانیک

آموزش افزایش بازدید سایت

اولین و مهمترین مرحله این فرآیند، شناسایی فرصتهای جستجوی ارگانیک است.

تولید محتوا ی مفید و بدست آوردن لینک های با اتوریتی بالا، عناصری مهم در درمان رتبه سایت در گوگل و رتبه بندی برای جستجو هستند، اما اگر شما فرصت مناسبی را هدف گیری نکنید، این کوشش ها می تواند بیهوده باشند.

شناسایی فرصت های جستجو با تجزیه و تحلیل چشم وهمچشمی شروع می شود. شما باید بدانید که چطور چشم وهمچشمی شما باعث کسب ترافیک ارگانیک می شود الی بدانید که چگونه می توانید ترافیک ارگانیک را برای سایت خویش جذب کنید. در پروژه ما، ما صفحات برترِ رقبای مشتری مان را بر پای بست، موارد ذیل محاسبه کردیم:

ترافیک ارگانیکِ هر ماه

نوع یا فرمت محتوا

حجم و نوع بک لینک ها

درصد بهره شدامد ارگانیک هر دامنه

کلمات کلیدی رنک شده و هدف جستجوگر

تجزیه و تحلیل برترین صفحات در وب سایت های رقبا، به ما در درک مخاطبانِ جستجوی مشتریمان و استراتژی های بازاریابی محتوا کمک کرد و از این طریق توانستیم فرصت های موجود برای وب سایت مشتری مان را معرفی کنیم.

 

ایجاد یک صفحه جدید یا بهینه سازی یک صفحه موجود

با تجزیه و تحلیل رقبا، شماری عبارت کلیدی برای ما صریح شد که پتانسیل جذب شمار زیادی ترافیک با کیفیت برای سایت مشتری مان را داشتند.

پس از شناسایی این فرصت ها، ما سایت مشتری را رسیدگی کردیم الی ببینیم آیا صفحاتی وجود دارند که بتوانند این فرصت ها را با کمی بهینه سازی جذب کنند یا اینکه صفحات جدیدی باید برپایی شوند.

ما متوجه صفحه ای شدیم که شانس نکوداشتن برای رنک شدن داشت. یک صفحه قابل لینک دهی که با یک عبارت کلیدی پیوسته بود که حجم جستجوی ماهانه ای بیش از ۲۰،۰۰۰ بازدید داشت و ۱۱٪ از شدامد ارگانیک رقیب اصلی را تامین می کرد. با این وجود، آن صفحه برای عبارتی که میخواستیم هدف گیری کنیم، بهینه نبود.

افزایش بازدید سایت

برای بهینه سازی صفحه برای این عبارت مهم، ما رهنمود های ساده ای را سپریدن دادیم:

اضافه کردن عبارت باره نظر در عناوین (H2s و H3s).

گسترش اطلاعات در پیوستگی با جستار عبارت

تبدیل یک تصویر استاتیک به یک متن قابل خزش یا کرول شدن.

ایجاد تغییرات سازمانی در صفحه برای افزایش قابلیت لینک دهی

این ترفندهای حقیر و بهینه سازی ها تمام کاری بود که باید سپریدن میشد لغایت صفحه را برای پاسخگویی به کوئری جستجوی قصد گیری شده، آماده کنیم.

برخی از پیشنهاد های رایج دیگری که ما به مشتریان ارائه می دهیم عبارتند از:

بهینه سازی لینک دهی داخلی

اضافه کردن فرمت های جدید (تصویری، ویدیو، صوتی و غیره)

اولویت بندی زبان تبلیغاتی از صفحات اطلاعاتی

اضافه کردن عبارات پیوسته بیشتر و نسخه های بلند(long-tail) واژه کلیدی مورد نظر

تنظیم ساختار سایت و صفحات

پیوند دهی خارجی به منابع قابل اطمینان (مطالعات علمی، ادارات دولتی gov ، موسسات آموزشی edu و غیره)

 

اغلب سایت شما دارای یک صفحه ای است که پتانسیل جذب جستجوی جدید را دارد ولی کمی باید بهینه شود. به طور معمول، چند ترفند کوچک، همه کاری است باید سپریدن شود لغایت صفحه برای عبارات جدید بهتر عمل کند.

با این حال، بعضی از فرصت ها بیچارگی به ساخت یک صفحه کاملا جدید دارند. در این موارد، همان سؤالی را از خود پرسید که اثناء بهینه سازی یک صفحه موجود می پرسیدید: این صفحه چطور به قصد جستجوگر استجابت می دهد؟ من چگونه از واژه کلیدی منظور در صفحه بهره‌گیری کرده ام؟ از چه عبارات مشابهی برای این اصطلاح می توانم استفاده کنم؟

تست آیفون x تست حرارت خمش سختی و ضربه بدنه و دوربین

 تست آیفون x تست حرارت خمش سختی و ضربه

در ویدئویی که برای شما همراهان عزیز سایت اخبار فناوری تکنولوژی نیوز آماده کرده ایم، تست مقاومت آیفون x در مقابل اشیا نوک تیز، خمش، حرارت و فشار روی بدنه اپل آیفون x مثل قاب، شیشه گلس، lcd و همچنین لنز دوربین انجام گرفته شده. تست ضربه آیفون x و همچنین ضد آب بودن آیفون x بخوبی در این ویدئو به تصویر کشیده شده است. همچنین اگر نیاز به بررسی تغییرات و امکانات سیستم عامل جدید اپل در جدیدترین محصول این شرکت را دارید، به صفحه قابلیت ها و ویژگی های ios 12 سر بزنید. این شما و این هم ویدئوی تست سخت افزاری آیفون x :

آیفون xs : بررسی تخصصی و هرآنچه که باید در موردش بدانید

علیرضا هاشمی مهر ۸, ۱۳۹۷

164

زمانی که اپل در سال گذشته از گوشی آیفون X رونمایی کرد، تنها قصد نداشته که یک گوشی جدید را معرفی کند، بلکه می‌خواسته سیاست جدید خود در قبال آیفون‌ها را نشان دهد. حقیقت امر این است که آیفون X  توانست با تغییراتی که با خود به همراه آورده، تبدیل به پرفروشترین گوشی اپل بشود . هم اکنون با معرفی شدن iPhone XS و iPhone XS Max ، باید دید اپل تا چقدر به ایده‌ی جدید خود وفادار مانده است.

آیفون‌های جدید، قدرتمندترین سخت افزار اپل در زمینه گمینگ را به نمایش می‌گذارند و اگر شما یکی از آن‌ها را خریداری کنید، تا مدت‌ها نیازی به تعویض گوشی خود نخواهید داشت، با این توضیحات باید حدس زده باشید که این دو گوشی تا چه حد قدرتمند هستند. اما سوال اصلی اینجاست که آیا iPhone XS و iPhone XS Max ارزش پولی را که بابت آن پرداخت می‌کنید را دارند؟ از این قسمت به بعد مسائل مقداری پیچیده می‌شوند. قبل از اینکه به این سوال پاسخ بدهیم، ابتدا باید بدانیم چه چیزی باعث می‌شود آیفون‌های جدید تا این حد خواستنی به نظر آیند.

خلاصه

آیفون X در سال گذشته توانست ترندی جدیدی را برای طرفداران گوشی‌های اپل تعریف کند. اما آیفون‌های امسال، بیشتر در پی حفظ کردن همین روند و پیشرفت آن هستند. Ios 12 نصب شده در آیفون Xs دقیقا همان نسخه‌ای است که آیفون X از آن استفاده می‌کند زیرا این دو گوشی از نظر طراحی اساساً یکسان هستند. با این حال استفاده از پردازنده‌ی قدرتمند‌تر و بهبود قابلیت‌های دوربین در آیفون Xs، یک گام رو به جلو محسوب می‌شود. اگر شما وسوسه شده‌اید تا یک آیفون جدید داشته باشید، آیفون Xs گزینه‌ی بسیار مناسبی خواهد بود، البته اگر از پس هزینه ی آن بر می آیید. اما احتمالا بهتر است تا زمان عرضه آیفون Xr صبر کنید. در آن هنگام می‌توانید مشاهده کنید که این گوشی چه چیز‌هایی برای ارائه دادن در چنته دارد.

خوب یا بد، آیفون Xs Max  تنها یک نسخه عظیم الجثه از گوشی آیفون Xs‌ است. البته در قسمت‌هایی، این موضوع به نوعی خوب تلقی می‌شود. صفحه نمایش 6.5 اینچی آن، هنگام تماشای تصاویر و ویدیو‌ها فوق العاده است و همچنین باتری حجیم‌تری در آن قرار دارد. باید اضافه کنیم که تنها چند برنامه و سرویس از فضای کامل این صفحه نمایش پشتیبانی می‌کنند. البته نکته خوب در رابطه با این است که اکثر افراد می‌توانند به راحتی با یک دست از استفاده کنند.

با این حال، این آیفون بزرگترین گوشی ساخته شده توسط اپل به محسوب می‌شود و به راحتی می‌توان آن را با بهترین گوشی‌های اندرویدی مقایسه کرد.

بنیادی مشترک

آیفون XS  و آیفون Xs Max  اساسا گوشی‌های یکسانی هستند و تنها یکی از آن‌ها بزرگ‌تر شده که در نوع خود جالب است. زیرا در سال‌های گذشته، گوشی‌های iPhone 6 Plus و iPhone 6s Plus از تثبیت کننده‌‌‌ی اپتیکال در دوربین‌هایشان بهره می‌بردند و دو مدل iPhone 7 Plus و iPhone 8 Plus به دوربین‌های دوگانه مجهز شده بودند. آیفون Xs Max امسال چنین مزیتی را نسبت به برادر کوچک تر خود ندارد و در عوض، این دو گوشی از بهبودها و قابلیت‌های مشابه استفاده می‌کنند.

برای مثال، هر دو گوشی از اسپیکرهای استریو بهره‌مند هستند و شفافیت قابل قبولی دارد. همچنین زمانی که در حال گوش دادن به موسیقی یا تماشای ویدیو هستید، به شما این احساس را القا می‌کنند که در آن فضا قرار گرفته‌اید. در این مورد اپل فراتر از انتظار ما عمل کرده و تصور نمی‌کردیم که این اسپیکر‌ها تا این حد خوب باشند.

جنس شیشه‌ای که در قاب پشتی و جلویی آیفون‌های جدید را استفاده شده، با دوام‌تر از گذشته است و نشانه‌ی خوبی محسوب می‌شود. خط و خش در آیفون X پس از مدتی استفاده نمایان می‌شد اما آیفون‌های جدید در همان شرایط دوام بیشتر از خود نشان داده‌اند. یکی از ویژگی‌های خوبی که آیفون‌های Xs و Xs Max با خود به همراه آورد‌ه‌اند مربوط به گواهینامه IP68 می‌شود که این دو گوشی را از رخنه آب و گرد و غبار به درون آن‌ها مصون نگه می‌دارد. این بدین معنا می‌باشد که شما می‌توانید گوشی خود را به مدت 30 دقیقه در عمق 1.5 متری آب، قرار دهید.

همچین هر دو گوشی دارای اسلات های eSIMs هستند اما مقداری زمان می‌‌‌برد تا شما واقعا بتوانید از آن‌ها استفاده کنید. ایده کلی اسلات eSIMs بدین منظور است تا قابلیت Dual sim ( دو سیم کارت) برای کاربران فراهم شود و بتوانند از سرویس‌‌‌های مختلف در یک گوشی بهره ببرند، بدون نیاز به اینکه به اسلات پلاستیکی دست بزنند.

این ویژگی، بیشتر برای کاربران بین المللی که از خطوط مختلفی برای ارسال داده استفاده می‌کنند، محسوس خواهد بود. اما طبق گفته‌ی اپل، این قابلیت به زودی فعال می‌شود و می‌توانید eSIM را به کار بگیرید و از این طریق دیگر نیازی نیست با فرایند سیم کارت‌های معمولی مواجه شوید.

در نهایت، علاوه بر نسخه‌های 64 گیگابایتی و 256 گیگابایتی، این دو گوشی همراه با حافظه 512 گیگابایتی نیز عرضه می‌شوند. البته این موضوع چندان هم جدید نیست زیرا سامسونگ فضا ذخیره سازی زیادی را برای گوشی گلکسی نوت 9 در نظر گرفته است و با قیمت نسبتاً بالایی به فروش می‌رساند.

تفاوت‌های آیفون Xs Max  با آیفون Xs

صفحه نمایش 5.8 اینچی آیفون Xs دقیقا همانند گوشی آیفون X از نوع OLED و Super Retina است و بدنه آن تغییر چندانی نسبت به پرچمدار سال گذشته نداشته ( MacOtakara اشاره می‌کند که دوربین آن مقدار بزرگ‌تر شده) شما تنها از یک طریق قادر خواهید بود تا آیفون Xs را از مدل سال گذشته تشخیص دهید که آن هم به رنگ گوشی مربوط می‌شود، در صورتی که رنگ طلایی‌ را مشاهده بکنید، بدانید که آن گوشی، آیفون Xs است. اگر شما از آیفون سال گذشته استفاده کرده باشید، به راحتی به دیزاین آیفون Xs عادت خواهید کرد، در ضمن با توجه به سایز جمع و جور آن، این گوشی می‌تواند انتخاب مناسبی برای اکثر افراد باشد.

البته نمی‌توان همچنین چیزی را در رابطه با برادر بزرگ‌تر آن بیان کرد. صحفه نمایش 6.5 اینچی OLED آن، بزرگترین نمایشگری است که اپل در درون یک آیفون قرار داده و در حال حاضر به عنوان یکی از بزرگ‌ترین نمایشگر‌ها در حوزه‌ی گوشی‌های هوشمند به حساب می‌رود. هر چند بدین معنی نیست که این گوشی رقیبی ندارد، گلکسی نوت 9 با صفحه نمایش 6.4 اینچی، از نظر سایز بدنه‌ی بزرگ‌تر است اما در بسیاری از بخش‌ها این دو گوشی متفاوت هستند و همچنین گوشی گلکسی نوت 9 قسمتی به نام ناچ (notch) ندارد. در هر صورت، صحفه نمایش آیفون Xs Max بسیار بزرگ و جذاب است.

اپل رسما قابلیت پشتیبانی از تکنولوژی‌های DolbyVision و HDR10  را در گوشی‌های سری Xs  قرار داده ، اما حتی بدون این ویژگی‌ها، تماشای ویدیو در این صفحه نمایش کاملا لذت بخش می‌باشد. یکی دیگر از مزیت‌های این صفحه نمایش، فناوری True Tone اپل است که دمای رنگ نمایشگر این گوشی‌ها را با محیط‌های مختلف تطابق می‌دهد. برخی از نرم افزار‌ها و وبسایت‌ها به خوبی با این فضای بزرگ ایجاد شده، کار می‌کنند. برای مثال، در وبسایت New York Times، به دلیل پاسخگویی بالای آن، شما می‌توانید محتوای بیشتری را در چندین ستون مشاهده کنید در حالی که گوشی آیفون Xs  تنها یک ستون را به شما نشان می‌دهد. همچنین در برخی از نرم افزار‌های اختصاصی اپل همانند Mail  و Messages، با فشردن گزینه Max sideways، محتویات بیشتری به نمایش در می‌آید.

در حال حاضر مشکل این است که فضای زیادی در درون صفحه نمایش وجود دارد که بی‌استفاده باقی مانده و نرم‌ افزارها و سرویس‌های چندانی در دسترس نیست تا از این فضای اضافی پشتیبانی کنند. احتمالا همگی شما می‌دانید که گوشی‌های اندرویدی و ایپد‌های کوچک قابلیت اجرای دو برنامه در کنار یکدیگر را دارند و بسیاری از افراد چندین سال است که از این ویژگی استفاده می‌کنند. این ویژگی هم اکنون برای Xs Max  نیز موجود است و با اینکه امکان دارد عملکرد آن را تحت تاثیر قرار دهد، اما وجود آن برای چنین صفحه نمایشی ضروری است. حالت تصویر در تصویر در آیپدها به خوبی کار می‌کند و مخصوصا هنگامی که بخواهید از  آن در یوتیوب استفاده کنید، بنابراین عدم وجود آن در چنین گوشی بزرگی، باعث حسرت بسیاری از کاربران می‌شود. همچنین پس اپلیکیشن‌های بیشماری که ما در این گوشی نصب کردیم، هیچ کدام از آن‌ها نتوانست از فضای اضافی این گوشی به خوبی استفاده کند. در اغلب موارد، محتویات درون برنامه تنها بزرگ‌تر می‌شد که باز هم خوب می‌باشد اما باور کنید جای خالی تنظیمات تطابق سایز که در گوشی‌های اندرویدی وجود دارد، در این جا بسیار احساس شد.

بهتر است انصاف را رعایت کنیم، ما قبل از عرضه رسمی آیفون‌های جدید، شروع به تست و آزمایش آن‌ها کردیم، بنابراین این مشکل ممکن است تا مدتی دیگر رفع شود اما کسی نمی‌داند دقیقا چقدر طول خواهد کشید تا توسعه دهندگان، نرم‌ افزار‌های خود را برای سازگاری با صفحه نمایش آیفون XS، بروز کنند، پس فعلا باید صبر کنیم. مردم انتظارات بیشتری از  صفحه نمایش‌های بزرگ دارند و این موضوع وابسته به اپل و جامعه برنامه نویسان است تا فضاهای خالی در آیفون‌ها را تحت پوشش قرار دهند.

اگر قصد خرید آیفون Xs Max  را دارید، به شما پیشنهاد می‌کنیم ابتدا به فروشگاه‌های نزدیک محل سکونت خود رفته و آیفون Xs Max  را در دست بگیرید. بدنه آن از نظر بزرگی هم سایز گوشی iPhone 8 Plus است و این موضوع به لطف صفحه نمایش لبه به لبه ( حذف حاشیه‌ها) میسر شده و در صورتی که دستان بزرگی ندارید، باید از هر دو دستتان هنگام کار کردن با آن کمک بگیرد. بنده دستان بزرگی دارم اما هنگام استفاده از این، نمی‌توانستم با انگشت شصت، بالای صفحه نمایش را لمس کنم. زمانی که می‌خواستم به صورت یک دستی گوشی را به کار بگیرم، مجبور بودم گوشی را هر از چند گاهی در دستم به سمت بالا و پایین حرکت دهم. قابلیت‌های دسترسی در Ios به شما اجازه خواهد داد تا راحت‌تر با ردیف بالا کار کنید اما با وجود چنین ویژگی‌ای، باز هم استفاده از دو دوست، رویکردی سریع‌تری محسوب می‌شود، زمانی که برای اولین با گوشی آیفون Xs Max  بازی کردم، با خود گفتم این که بهترین تجربه‌ای بوده که من در آیفون‌های اپل داشته‌ام و کماکان پای سخنی که گفته‌ام، می‌ایستم. قدرتی که این گوشی ارائه می‌دهد بیش از نیاز اکثر کاربران است.

عملکرد

بگذارید صادقانه بگویم، عادت کردن به طراحی تمام صحفه و رابط کاربری گوشی‌های آیفون XS Max و Xs مقداری زمان‌بر است. نبود دکمه‌ی هوم همیشگی، شما را وادار می‌کند تا برای برگشتن به صفحه هوم، پایین نمایشگر را سوایپ کنید. همچنین مولتی تسکینگ دیگر با دو بار کلیک کردن صورت نمی‌پذرید و باید در ابتدا سوایپ کرده و سپس آن را نگه دارید تا صفحه مولتی تسکینگ برای شما ظاهر شود. از آنجایی که دیگر حسگر اثر انگشت وجود ندارد، باید از چهره خود برای آنلاک کردن گوشی آیفون XS استفاده کنید. این موارد تنها چیزهای متفاوت در نحوه‌ی استفاده از آیفون‌ها جدید هستند.

خوشبختانه در نسخه دوازدهم سیستم عامل Ios دیگر خبری از ناسازگاری‌هایی که برای گوشی آیفون ایکس با iOS 11 اتفاق افتاد، نیست و اپل توانسته مشکلات مربوط به لبه‌ی صفحه نمایش را حل کند. تا آنجایی که به بنده مربوط می‌شود، این نسخه از سیستم عامل موبایلی اپل، یکی از بهترین تجربه‌های مربوط به سیستم عامل ios  را ارائه می‌دهد. البته قرار نیست ios 12  را کاملا نقد کنیم زیرا بعدا به صورت جداگانه  این سیستم عامل را مورد بررسی قرار خواهیم داد. اما در ادامه چندین نکته‌ی مهم در رابطه با این نسخه برای شما بیان خواهیم کرد.

اول از همه، اپل فرایند بستن اپلیکیشن‌ها را از پیش ساده‌تر کرده و اکنون تنها نیاز است بر روی اپلیکیشن مورد نظر، به سمت بالا سوایپ کنید و به همین راحتی برنامه بسته خواهد شد و دیگر خبری از عملیات طولانی نگه داشتن- سوایپ که در Ios 11  آن را شاهد بودیم، نیست. شاید این تغییر چندان هم چشمگیر نباشد اما هنگام استفاده به کارآمد بودن آن پی خواهید برد. مشکل OverLoad اعلانات دیگر همانند گذشته دردسر ساز نیست زیرا  Ios 12 از هم اکنون آن‌ها را به صورت هوشمندانه دسته بندی و ترکیب می‌کند. دستیار صوتی سیری نیز پیشرفت‌هایی داشته و شما می‌توانید با ساخت میانبر‌هایی از آن، سرویس‌ها و نرم افزار‌های مختلف در کنار هم قرار داده و از آن‌ها به منظور کنترل یک وظیفه پیچیده استفاده کنید. اما چیزی که ما متوجه شده‌ایم، این پروسه بر روی گوشی آیفون Max به دلیل صفحه نمایش بزرگ‌اش، راحت‌تر صورت می‌پذیرد.

همچنین به لطف قرار گرفتن پردازنده A12 Bionic در آیفون‌های جدید، عملکرد آن‌ها مقداری روان‌تر شده است. اپلیکیش‌ها کمی سریع‌تر از گوشی آیفون X اجرا می‌شوند و به طور کلی، جا به جا شدن میان برنامه‌های در حال اجرا و انجام عملیات مولتی تسکینگ، سرعت بیشتری نسبت به قبل پیدا کرده است. تغییرات ایجاد شده ملموس هستند اما چشمگیر و انقلابی به حساب نمی‌آیند، مگر اینکه به تازگی به دنیای Ios پیوسته‌اید یا جزء کاربران آیفون‌های قدیمی باشید. اپل ادعا می‌کند که پردازنده‌ی با کیفیت دو هسته‌ای A12 نسبت به پردازنده آیفون نسل قبل، 15 درصد سریع‌تر شده است.

به نظر می‌رسد اپل تمرکز بیشتری بر روی پردازنده گرافیکی چهار هسته‌ای داشته زیرا طبق گفته‌ی این شرکت، سرعت آن تا 50 درصد افزایش یافته است. این موضوع زمانی خود را نشان می‌دهد که بازی‌هایی همچون Fortnite که در زمینه گرافیکی غنی هستند را اجرا کنید تا با نمایشی بی‌نقص از آیفون‌های جدید رو به رو شوید. همانطور که می‌دانید نرم افزار‌های گرافیکی و بازی‌ها در دنیای گوشی‌های هوشمند رایج‌ شده‌اند بنابراین دلایل اپل برای قرار دادن پردازنده‌ای با چنین مزایایی در آیفون‌های جدید کاملا مشخص است.

ما همچنین لازم است در رابطه با موتور عصبی A12 نکاتی را بگوییم، این موتور عصبی در واقع یک کمک پردازنده می‌باشد که اپل آن را سال گذشته معرفی کرد و در نرم افزارها و ویژگی‌هایی که بر روی مدل‌های یادگیری ماشینی تمرکز دارند، به کمک پردازنده‌ی اصلی می‌آید. موتور عصبی سال گذشته به صورت 2 هسته‌ای طراحی شده بود و می‌توانست در هر ثانیه 600 میلیارد عملیات را کنترل کند. اما امسال، اپل برای آن 8 هسته طراحی کرده و به کمک پردازنده اجازه می‌دهد تا در هر ثانیه 5 تریلیون پردازش را مدیریت کند.

این قابلیت فعلا برای شما کاربرد زیادی ندارد اما زمانی که برنامه نویسان نرم افزار‌های خود را بر اساس مدل‌ شبکه‌های عصبی توسعه دهند، به اهمیت آن پی خواهید برد. در حال حاضر چند مورد قابل توجه وجود دارد. نرم افزار memorise ( این نرم افزار مختص یادگیری زبان‌های متفاوت است) هم اکنون ویژگی‌ای به نام تشخیص شی را فراهم کرده و هنگامی که توسط دوربین بر روی متنی فوکوس می‌کنید، نرم افزار زبان را شناسایی می‌کند و نام آن را به شما اعلام خواهد کرد. همچنین نرم افزار Pixelmator Pro از موتور عصبی به منظور بهبود تنظیمات تصاویر می‌کند. حتی قابلیت Face ID به لطف موتور عصبی بر روی گوشی‌های آیفون Xs و آیفون Xs Max‌ سریع‌تر اجرا می‌شود و در زمینه شناسایی چهره به آن کمک می‌کند. همچنین برخی از برنامه‌های واقعیت افزوده‌ای‌ همچون LEGO AR Studio که ما آن را مورد آزمایش قرار دادیم، در زمینه ردیابی ساختار‌ها کمی بهتر عمل می‌کند.

بنابراین اتفاقات زیادی در داخل آیفون‌های جدید رخ داده است. خوشبختانه، به نظر می‌رسد باتری‌های قرار گرفته در آیفون Xs  و Xs Max  توانایی لازم را برای تامین نیروی این همه ویژگی جدید دارا می‌باشند. البته باید بدانید که باتری کوچک گوشی آیفون Xs از نظر شارژدهی تقریبا همانند گوشی آیفون X عمل می‌کند. با هر بار شارژ کردن، این گوشی بین 9 تا 9.5 ساعت در روزهایی که به صورت سنگین از گوشی کار می‌کشیدیم، دوام می‌آورد. گوشی آیفون Xs   Max  ظاهرا به دلیل باتری بزرگ‌تر، مدت زمان بیشتری را ارائه می‌دهد. به طور کلی، مدت زمانی که ما برای گوشی آیفون Xs Max‌ محاسبه کردیم بین 11 تا 12 ساعت کامل بود. باید در نظر داشته باشید که به مدت 6 ساعت گوشی تحت استفاده‌ی شدید قرار گرفت که فعالیت‌هایی همچون پخش ویدیو و اتصالات اینترنتی را شامل می‌شد و 6 ساعت دیگر را به صورت Screen Off ( نمایشگر خاموش) کار کرده است.

دوربین‌های جدید و با هوشمندی بالا

یکی دیگر از ویژگی‌های مهمی که دو گوشی آیفون XS و XS Max به صورت مشترک از آن استفاده می‌کنند مربوط به دوربین دوگانه ارتقا یافته می‌شود. سنسور 12 مگاپیکسلی تله فوتو همانند آیفون ایکس در بخش پایینی فریم دوربین‌ها قرار گرفته است. در اغلب موارد، شما می‌توانید با دوربین 12 مگاپیسکلی جدید تصاویری با زاویه‌ی دید گسترده ثبت کنید و پیشرفت قابل توجه‌ای نسبت به سال گذشته محسوب می‌شود.

این سنسور زاویه دید گسترده از لحاظ فیزیکی مقداری بزرگ‌تر شده که به همین سبب سایز پیکسل‌های نوری نیز افزایش یافته است ( 1.4 میکرو در برابر 1.22 میکرو در آیفون X). اما به هر حال دوربین اصلی گوشی آیفون Xs در جذب نور بسیار خوب عمل می‌کند و ما توانستیم تصاویر بسیار زیبایی را در شب با آن ثبت کنیم و از آنجا که این سنسور پیکسل‌های فوکوس بیشتری را در اختیار دارد، امر تشخیص اشیا و فوکوس بر روی آن‌ها در گوشی‌های آیفون Xs و Xs Max  سریع‌تر صورت می‌پذیرد.

این پیشرفت‌های اساسی در ساختار سنور دوربین بدین معنا است که گوشی‌های آیفون Xs  و Xs Max به صورت پیشفرض تصاویر بهتری را ثبت می‌کنند. اما این تغییرات تنها به پیکسل‌های سنسور ختم نمی‌شود. مدیر بازاریابی شرکت اپل، آقای فیل شیلر، پیش‌تر در رابطه عملکرد با سیستم پیشفرض Smart HDR‌ سخنانی را بیان کرده بود، اما هنگامی که با آن کار کردیم، تحت تاثیر کارایی خوب آن قرار گرفتیم. نحوه‌ی به کارگیری آن به این صورت است که با فشار دادن دکمه‌ی شاتر، دوربین 4 تصویر با میزان نور متفاوت ثبت کرده ( 3 تصویر با نور کم و یک تصویر با نور بیش از حد) و سپس آن‌ها را با هم ترکیب می‌کند. نتیجه‌ی نهایی، تصویری است که از نظر تئوری بهترین بخش‌های تصاویر قبل را در خود دارد. احتمالا این فرایند برای شما آشنا به نظر می‌رسد، گوشی‌های پیکسل گوگل هم اکنون چند سالی است که از چنین روندی پیروی می‌کنند و نتایج بدست آمده توسط این تکنیک به قدری خوب است که گوشی پیکسل 2 توسط بسیاری از سایت‌های تخصصی، عنوان بهترین دوربین در گوشی‌های هوشمند را دریافت کرد.

اما سوالی که پیش می‌آید، این است که از نقطه نظر تصاویر تولید شده، آیفون‌های اپل در چه جایگاهی قرار دارند؟ پاسخ این است که تصاویر ثبت شده بسیار عالی هستند. هر چند به شخصه تصاویر پردازش شده‌ توسط گوشی‌های گوگل را بیشتر می‌پسندم که البته این مورد به سلیقه افراد بستگی دارد. همچنین باید اشاره کنم سیستم Smart HDR زمانی بهترین عملکرد خود را نشان می‌دهد که تفاوت زیادی میان اشیاء تیره و روشن در تصویر وجود داشته باشد. به نظر می‌رسد در شرایط نوری مناسب همانند نور روز، Smart HDR کارکرد چندانی ندارد. اما بدانید که این مورد تاثیری بر روی کیفیت فوق العاده تصاویر گوشی‌های آیفون Xs  و Xs Max  نمی‌گذارد.

تصاویر ثبت شده توسط دوربین گوشی آیفون Xs

حتی فرایند ثبت تصاویر پرتره در آیفون‌های امسال به بهتر شده که بخش بزرگی از آن را به موتور عصبی A12 مدیون است، موتور عصبی به دوربین کمک می‌کند تا بخش پیش زمینه را تشخیص دهد. اما هنوز به تکامل نرسیده است زیرا در برخی از تصاویر، دوربین فرد یا شی را همراه با پس زمینه مات می‌کند.

اما حداقل شما این بار کنترل بیشتری بر روی پس زمینه دارید. ویژگی جدیدی با نام Depth Control به شما اجازه می‌دهد تا میزان تاری پس زمینه‌ی تصویر را بعد از ذخیره آن، تغییر دهید. این ویژگی برای حل مشکلات تصاویر پرتره واقعا کارساز می‌باشد. از آنجایی که این ویژگی کاملا به صورت نرم افزاری اجرا می‌شود، می‌توانید تصاویر سلفی خود را از طریق آن ادیت کنید به خصوص زمانی که متوجه شوید، اپل دوربین 7 مگاپیکسلی جلوی نمایشگر گوشی را نسبت به مدل سال گذشته تغییر نداده است.

مشکل این است که Depth Control همیشه فرض می‌کند شما خواهان باقی ماندن چهره افراد در فوکوس تصویر هستید که معمولا نیز چنین می‌باشد. اما با این حال این قابلیت توانایی بهتر شدن را داشت اگر به صورت دستی کار می‌کرد و به کاربر اجازه‌ی می‌داد تا بخش‌هایی که می‌خواهد را با دیافراگم f/1.4 در تصویر مات کند. همچنین ما نمی‌توانیم سخنان آقای شیلر مبنی بر جدید و خاص بودن این ویژگی تایید کنیم زیرا برنامه‌های همانند Focos قادر هستند تا تصاویر را به صورت هوشمندانه تار کنند. در ضمن آقای شیلر نباید رقیب قدرتمند آیفون‌های جدید یعنی Galaxy S9 Plus را فراموش کند.

تجربه‌ای که در استفاده از دوربین‌ آیفون‌های جدید به دست می‌آورید بسیار بهتر از گذشته شده است. اما اگر شما از طرفدارن برند‌های دیگر هستید، ممکن است همین سخن را در رابطه با گوشی‌های آن‌ها بیان کنید. همانطور که می‌دانید، گوشی پیکسل 2 با داشتن تنها یک دوربین، در برخی از مواقع تصاویری ثبت می‌کند که دوربین گوشی Xs از ثبت آن عاجز است. در ضمن باید یاد کنیم از رقیب اصلی آیفون های جدید، تصاویر ثبت شده توسط دوربین گوشی گلکسی نوت 9 خیره کننده هستند به ویژه اگر به تماشای آن‌ها در صفحه نمایش Super AMOLED بپردازید. به نظر نمی‌رسد که اپل در بخش دوربین برنده‌ی قطعی باشد، بنابراین این رقابت فشرده کماکان ادامه دارد.

رقایبان

آیفون‌های جدید اپل گزینه‌های فوق العاده‌ای هستند اما آن‌ها تنها گوشی‌های ارزشمند بازار محسوب نمی‌شود و اگر آیفون Xs برای شما جذابیت بیشتر دارد، بهتر است نگاهی به گوشی سامسونگ گلکسی اس 9 نیز بیاندازید. این گوشی یکی از بهترین گوشی‌های اندرویدی‌ای که ما با آن کار کرده‌ایم و تنها صفحه نمایش خیره کننده آن برای رقابت با گوشی‌های جدید اپل کافی به نظر می‌رسد. درست است که بدنه‌ی فلزی ضد زنگ ندارد اما قیمتی بسیار کمتر از آیفون Xs ارائه می‌دهد.

برای کسانی که به آیفون Xs Max علاقه می‌شود، رقابت پیچیده‌تر خواهد بود. نیازی به تعریف از گوشی سامسونگ گلکسی اس 9 پلاس نیست زیرا این گوشی برای کاربرانش دوربینی فوق العاده را فراهم کرده و از ظاهر جذابی برخوردار است. اما احتمالا اصلی‌ترین رقیبت گوشی آیفون Xs Max، گوشی سامسونگ گلکسی نوت 9 می‌باشد و با صحفه نمایش غول پیکرش به شما اجازه می‌دهد تا فضای بیشتری را در اختیار داشته باشید. اما اگر به این گوشی علاقه ندارید پس بهتر است منتظر بمانید تا گوگل چند هفته‌ی دیگر از گوشی‌های پیکسل جدید رونمایی کند، این دو گوشی به صورت پیشفرض از اندروید 9 Pie‌ بهره خواهند برد و اگر نگاهی به تاریخچه این گوشی‌ها بیاندازید، متوجه خواهید شد که رقابت در زمینه دوربین گوشی‌های هوشمند به اوج خودش خواهد رسید.

اما همه چیز زمانی عجیب و غریب می‌شود که بفهمید بزرگترین رقیب دو گوشی آیفون Xs و آیفون Xs Max ممکن است آیفون دیگری باشد. آیفون Xr قرار است در ماه اکتبر به صورت رسمی عرضه شود و همانند براداران گران قیمتش به پردازنده A12 Bionic مجهز شده و بر خلاف آنان، مبلغ کمتری برای آن در نظر گرفته شده است. قیمت این گوشی از 729 دلار آغاز می‌شود و دلیل آن استفاده از صحفه نمایش LCD ( متاسفانه خبری از تکنولوژی Retina نیست) و دوربین تک سنسور می‌باشد. به نظر می‌رسد اپل به سبب استقبال فراتر از انتظار مردم از صفحه نمایش‌های کم حاشیه، وسوسه شده تا آیفون‌های بیشتری را با این نوع دیزاین تولید کند و ما نیز حدس می‌زنیم اپل از طریق بسیار بالای آیفون جدید، سود سرشاری را به دست بیاورد.

جمع بندی

نمی‌خواهیم با گفتن این حرف که این آیفون‌های جدید بهترین گوشی‌های ساخته شده توسط اپل هستند، تکرار مکررات کنیم زیرا این حرف مصداق همه‌ی آیفون‌های جدیدی است که اپل هر سال معرفی می‌کند. گوشی‌های آیفون Xs  و Xs Max  کاری را که اپل سال گذشته با آیفون X آغاز کرده را در همه موارد مهم بهبود بخشیده‌اند. آن‌ها نه تنها جایگزین‌های مناسبی برای آیفون‌های سال گذشته محسوب می‌شود، بلکه در نوع خود گوشی‌های فوق العاده‌ای هستند و به لطف تمرکز ویژه‌ای که اپل بر روی یادگیری ماشینی و موتور عصبی A12 Bionic قرار داده، هر دو گوشی در زمینه نرم افزاری موفق ظاهر شده‌اند و قصد دارند همین روند خوب را ادامه دهند.

اما بهتر است به سوالی که در اول این مقاله پرسیده‌ایم، بازگردیم، آیا گوشی‌های اپل ارزش پولی را که بابت آن‌ها پرداخت می‌کنید را دارند؟ جواب این سوال به شما بستگی دارد، اگر شما هم اکنون از آیفون X استفاده می‌کنید، بهتر است به سراغ این نسل از آیفون‌های اپل نروید و نیازی هم به انجام این کار ندارید. بگذارید مسئله را مقداری شفاف‌تر بیان کنم، اپل کارهای فوق العاده‌ای در این گوشی‌ها انجام داده، اما گوشی آیفون ایکس شما پس از دریافت بروزرسان Ios 12، تفاوتی با آیفون‌های جدید نخواهد داشت و شما عملا چیزی را از دست نخواهید داد، در ضمن پرداخت این همه هزینه چندان منطقی جلوه نمی‌کند. اما اگر شما از کاربران آیفون‌های قدیمی هستید یا قصد دارید از اندروید به Ios‌ کوچ بکنید، سری آیفون Xs می‌تواند نیازهای شما را برطرف سازد. با این حال بهتر است تا ماه دیگر صبر کنید تا گوشی آیفون Xr عرضه شود. زیرا تا زمانی که آیفون Xr  روانه بازار نشود، نمی‌توان به طور قطعی گفت که کدام یک از این آیفون‌های جدید برای شما بهترین گزینه خواهد بود.

اتریوم چیست ؟ Ethereum چقدر موفق خواهد بود؟

علیرضا هاشمی مهر ۹, ۱۳۹۷

5

اگر چه اصطلاحات بیت کوین و اتریوم معمولا در کنار هم استفاده می‌شود، اما واقعیت امر این است که این دو تفاوت‌های بسیاری با یکدیگر دارند. تنها چیزی که اتریوم و بیت کوین در آن باهم مشترک هستند مربوط به استفاده از رمزنگاری بلاک چین (Block Chain) می‌شود.

اتریوم بر خلاف بین کوین که تنها یک ارز رمزگذاری شده است، دارای ویژگی‌های می‌باشد که آن را تبدیل به یک کامپیوتر بزرگ و غیر متمرکز می‌کند. بگذارید تا این موضوع را ساده‌تر بیان کنیم، اتریوم در واقع یک پلتفرم غیر متمرکز برای انجام قراردادهای هوشمند است. قراردادهای هوشمند، برنامه‌های هستند که تنها به صورتی که برنامه ریزی شده‌اند، اجرا می‌شود و تقریبا، امکان هر گونه سانسور، تقلب، دستکاری توسط افراد ثالث یا خرابی ذر آن وجود ندارد. هزینه ساخت اتریوم، در سال 2014 توسط طرفدارانش در سراسر جهان جمع آوری شده بود و یک سازمان خیریه سوئیسی، وظیفه‌ی توسعه آن را بر عهده گرفت. بنیاد اتریوم را می‌توان حاصل همکاری برترین متخصصین جهان دانست. اما قبل از اینکه در رابطه با جزئیات اتریوم صحبت کنیم، بهتر است با یک سری از اصطلاحات رایج در محیط آن آشنا شوید. برای درک اتریوم، ابتدا باید بدانید که بلاک چین چگونه کار می‌کند که ما در ادامه آن را برای شما توضیح خواهیم داد.

بلاک چین چیست؟

بلاک چین در واقع یک دیتابیس است که دارای ویژگی‌های قابل توجه‌ای می‌باشد و نوعی از داده‌های خاص به صورت مداوم در حال افزوده شدن به این پایگاه داده هستند.

1. زمانی که داده‌ها در دیتابیس ذخیره شوند، دیگر نمی‌توان آن‌ها حذف کرد یا اینکه تغییر داد و تمام رکوردها به صورت دائمی و برای همیشه بر روی بلاک چین باقی می‌مانند.
2. این دیتابیس در اختیار فرد یا سازمان خاصی نیست; بلکه در دسترس هزاران نفر است و هر شخص یک نسخه از این دیتابیس را با خود به همراه دارد.

احتمالا درک اینکه چنگونه چندین نفر نسخه‌های دیتابیس خود را با دیگران سینک ( Syne یا همگام سازی) ‌می‌کنند، مقداری پیچیده به نظر می‌رسد. تصور کنید ده شخص در یک شبکه وجود دارند، هر یک از این افراد یک پوشه با فایل خالی دارند و در رو به روی آن‌ها یک صفحه خالی قرار گرفته شده است. هر زمان یکی از این افراد فعالیت مهمی همانند انتقال پول را انجام دهد، این به موضوع به اطلاع دیگر کاربران موجود در شبکه خواهد رساند. هر کس با دریافت اعلانات شروع به نوشتن یاداشتی بر روی صفحه‌اش می‌کند و تا زمانی که صفحه پر شود به این کار ادامه خواهد داد. پس از آن‌، همه‌ی افراد مجبور هستند برای بستن صفحات خود به همراه محتویات موجود در آن، یک پازل ریاضی را حل نمایند.

حل پازل ریاضی تضمین می‌کند که تمامی افراد در صفحات خود محتوای یکسانی را داشته‌اند و دیگر نمی‌توانند آن را دستخوش تغییر کنند. هر کس که به عنوان اولین نفر موفق به حل این پازل شود، مقداری ارز رمزنگاری شده به عنوان پاداش، به او تعلق خواهد گرفت. هنگامی که صفحه‌ی مورد بحث بسته شود، به عنوان فایل به پوشه خالی‌ای که پیش‌تر به آن اشاره کردیم، اضافه خواهد شد. پس از آن صفحه‌ی جدید در اختیار کاربران قرار می‌گیرد و این پروسه تا آخر به همین روال پیش خواهد رفت. با گذشت زمان این صفحات (بلاک‌ها) که حاوی رکورد‌ها مهمی (معاملات) هستند به پوشه(Chain، در زبان انگلیسی این کلمه به معنای زنجیره است) اضافه می‌شوند و بنابراین پایگاه داده ( بلاک چین) را تشکیل خواهند داد. بلاک چین، بر خلاف معماری سرورهای معمول، با به غیر فعال شدن یک گره (کامپیوتر)، آفلاین نمی‌شود و اتفاق خاصی برای آن رخ نخواهد داد. داده‌های کاربران محرمانه خواهند بود و برنامه‌ها به صورت غیر متمرکز باقی می‌مانند و کاری را انجام می‌دهند که می‌بایست در اینترنت صورت می‌گرفت.

بلاک چین چه چیزی را ذخیره می‌کند؟

بلاک چین می‌تواند هر نوع داده‌ای را در خود ذخیره کند. هر گونه داده‌ای که در بلاک چین ذخیره می‌شود، به آن اعتبار می‌دهد. بلاک چین بیت کوین رکورد‌هایی مربوط به معاملات مالی را ذخیره می‌کند بنابراین از این نظر قابل قیاس با ارزهایی همچون دلار و پوند می‌باشد. بیت کوین اهداف مشترکی با دلار دارد و قرار است در همان زمینه فعالیت کند. در حالی که اتریوم متفاوت‌تر از آن است.

اتریوم صرفاً یک ارز همانند دلار، پوند یا بیت کوین نیست، بلکه هدف والاتری دارد تا اینکه تنها یک ارز باشد و این است که آن را نسبت به بیت کوین متمایز می‌سازد.

اتریوم را در واقع می‌توان به یک کامپیوتر بسیار بزرگ و خیلی گران اما بی‌نهایت کند توصیف کرد، حدود 5 تا 100 برابر کندتر از کامپیوتر‌های امروزی. اتریوم کامپیوتری قدرتی معادل گوشی‌های هوشمند کمیاب دهه‌ی نود میلادی دارد، بنابراین نمی‌تواند کارهای پیچده‌ای انجام دهد و حوزه‌ای آن در حد فعالیت جزئی است.

اکنون شما به این فکر می‌کنید که این مسئله شگفتی چندانی ندارد و از خود می‌پرسید دلیل این همه سر و صدایی که اتریوم به پا کرده چیست؟ سوال بسیار خوبی پرسیده‌اید، اتریوم در حال تسخیر دنیا است زیرا یک کامیپوتر کاملا غیر متمرکز می‌باشد که در سراسر جهان قرار گرفته. با درک چگونگی کارکرد بلاک چین اتریوم، متوجه خواهید شد که این پلتفرم چگونه همانند یک رایانه‌ی جهانی عمل می‌کند.

اتریوم چگونه کار می‌کند؟

همانند دیگر بلاک چین‌ها، اتریوم نیاز دارد تا چندین هزار نفر نرم افزاری را بر روی کامپیوتر خود اجرا کنند تا شبکه‌‌ی آن فعال شود. هر گره ( کامپیوتر) در شبکه، برنامه‌ای به نام Ethereum Virtual Machine (ماشین مجازی اتریوم با نام مخفف EVM) بر روی خود اجرا می‌کند. حالا فرض کنید که EVM یک سیستم عاملی است که نرم‌افزار‌هایی را که توسط زبان برنامه نویسی اختصاصی اتریوم نوشته شده‌اند را درک و اجرا می‌کند. نرم‌ افزارها و برنامه‌هایی که Ethereum Virtual Machine اجرا می‌کند با نام قراردادهای هوشمند شناخته می‌شود.

برای انجام دادن هر کاری در این دنیای کامپیوتر، شما نیاز است هزینه‌ی آن را پرداخت کنید. با این حال شما برای پرداخت آن از ارز معمولی همچون دلار و پوند استفاده نمی‌کنید. در عوض، همه چیز با ارزی رمزنگاری شده به نام اتر (Ether) که تنها مربوط به این شبکه است، پرداخت می‌شود. اتر دقیقا همانند بیت کوین است به جزء اینکه می‌توان از آن برای پرداخت قرارداد‌های هوشمند استفاده کرده و آن‌ها را اجرا نمود.

در اتریوم هم فرد و هم قرارداد هوشمند به عنوان کاربر دیده می‌شوند، هر چیزی را که یک کاربر انسانی می‌تواند انجام دهد، قرداد هوشمند نیز توانایی انجام آن را دارد.

قراردادهای هوشمند دقیقا مانند هر کاربر انسانی دیگر در شبکه عمل می کنند. همانند ارز‌های دیگر، هر دوی آن‌ها می‌توانند اتر دریافت و ارسال کنند.

اما بر خلاف کاربر‌های انسانی، قراردادهای هوشمند همچنین می توانند یک برنامه کامپیوتری از پیش تعریف شده را اجرا کنند تا عملیات‌های مختلفی را هنگام راه اندازی انجام دهد. برای درک بهتر قدرت یک قرارداد هوشمند، مثال زیر را در نظر بگیرید.

قدرت قرارداد‌های هوشمند

فرض کنید من و شما قرار است یک شرط بندی در رابطه با آب و هوای فردا انجام دهیم. من شرط می‌بندم که هوای فردا آفتابی خواهد بود، در حالی که شما بر روی هوای بارانی شرط بسته‌اید و توافق می‌کنیم که شخص بازنده باید پولی معادل 100 دلار را به فرد برنده کند. سوال اینجاست که ما چطور می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم که فرد بازنده  به قولش عمل خواهد کرد؟ سه روش متمایز وجود دارد.

1.اعتماد متقابل

آسان‌ترین روشی که می‌توان این شرط بندی را عملی کرد، این است که به یکدیگر اعتماد کنیم، اگر ما دوستانی باشیم که به مدت طولانی‌ای همدیگر را می‌شناسیم، اعتماد به یکدیگر آسان خواهد بود زیرا من می‌دانم که شما کجا زندگی کنید و شما نیز در رابطه با من اطلاعاتی دارید. مسئله زمانی پیچیده‌تر می‌شود که هر دوی ما هیچ نسبتی با هم نداشته باشیم و هیچ شناختی بین ما نیست. بنابراین دلیل قانع کنند‌ه‌ای وجود ندارد  تا من به شما اعتماد کنم یا شما بخواهید حرف من را باور کنید.

  توقف فروش دستگاه نمونه برداری از DNA از سوی شرکت های آمریکایی

2.امضای یک قرارداد قانونی

یکی دیگر از روش‌های قابل قبول این است که ما شرط را به عنوان یک توافق قانونی آماده کنیم. ما قراردادی را امضا خواهیم کرد که تمامی ظوابط شرط‌‌مان را با جزئیات توضیح داده است، از جمله بند‌هایی که قرار است در این توافق نامه ذکر شود مربوط به نقض آن توسط فرد بازنده خواهد بود و دقیقا مشخص می‌کند که در صورت رخ دادن این اتفاق، چه چیزی انتظار او را خواهد کشید.

این قرارداد ما را به صورت قانونی مجبور می‌کند تا پول فرد برنده را پرداخت کنیم، اما این امر به هیچ وجه کاربردی و عملی نیست زیرا هزینه طی کردن مراحل قانونی و نوشتن این قرداد از پول شرط بسته شده، بیشتر خواهد شد.

3.کمک گرفتن از دوست متقابل ( شخصی که هر دو طرف او را می‌شناسد) 

می‌توانیم شخصی را بیابیم که هر دوی ما به او اعتماد داریم و هر یک 100 دلار را برای نگهداری به او می‌دهیم. روز بعد، آن شخص با مشاهده هوا، 200 دلار را به صورت کامل به شخصی که شرط را برنده شده، اعطا می‌کند. به نظر ساده و آسان می‌آید اما خیر اینچنین نیست زیرا از کجا معلوم که آن شخص معتمد پول را برای خود نگه ندارد؟

اکنون ما سه روش مختلف را برای انجام این شرط بررسی کرده‌ایم که هر یک از آن‌ها دارای نقطه ضعف‌هایی بود. در روش اول، به دلیل اینکه ما غربیه هستیم نمی‌توانیم به یکدیگر اعتماد کنیم. در روش دوم، ایجاد یک توافق نامه‌ی قانونی بسیار گران و غیر کاربردی خواهد بود و در روش سوم، کمک گرفتن از دوست متقابل باری دیگر ما را با مسئله عدم اعتماد را به پیش رو خواهد کرد.

قرارداد‌های هوشمند اتریوم می‌توانند شما را از این معضل نجات دهند. یک قرارداد هوشمند مانند یک دوست مشترک و معتمد است اما با این تفاوت که دوست شما انسان نیست و یک سری کد خواهد بود. اتریوم به ما اجازه می‌دهد تا برنامه‌ای را بنویسیم که از هر دوی ما اتری به ارزش 100 دلار را دریافت کند و در روز بعد از با استفاده از API، هوا را بررسی کرده و اتری معادل 200 دلار را به فرد برنده اعطا می‌کند.

هنگامی که یک قرارداد هوشمند نوشته بشود، به هیچ وجه قابل ویرایش و تغییر نیست. بنابراین، می توانید اطمینان حاصل کنید هر آنچه که در قرارداد لحاظ شده، بدون هیچ دخالتی اجرا می‌شود.

اما یک قرارداد هوشمند چگونه اجرا می‌شود؟ و این مسئله چگونه به بلاک چین مربوط می‌شود؟

 قرارداد هوشمند و بلاک چین چگونه به هم مرتبط می‌شود؟ 

هر زمان که یک قرارداد هوشمند اجرا می شود، اطلاعات مربوط به اجرای آن در یک بلاک به عنوان معامله ( تراکنش) ثبت خواهد شد و معاملات سطح بسیار بالایی انجام می‌پذیرند. در تصویر زیر تحوه بلاک چین اتریوم به نمایش در آمده است.

به استنثای مورد آخر، باقی بخش‌ها به خوبی توضیح داده شده‌اند. فیلد Data ( داده) بخشی است که اتریوم قدرت منحصر به فرد خود را از آن دریافت می‌کند. فیلد دیتا به منظور ایجاد و اجرای قراردادهای هوشمند استفاده می‌شود و اطلاعات مربوط به آن‌ها را در خود ثبت می‌کند تا به عنوان معامله در نظر گرفته شوند.

انتقال اتر میان کاربران انسانی

این نوع انتقال همچون معاملات بیت کوین مانند در شبکه می‌باشد. اگر اتر را به صورت مستقیم برای دوستتان ارسال کنید، بخش دیتا خالی باقی می‌ماند.

انتقال اتر از یک کاربر به هیچ دریافت‌ کننده‌ای

هنگامی که یک معامله بدون یک گیرنده انجام می شود، بدین معنی است که هدف این معامله ایجاد یک قرارداد هوشمند در شبکه با استفاده از محتویات موجود در فیلد دیتا می‌باشد.  فیلد ‘data’ حاوی یک کد نرم افزاری است که ساخته می‌شود تا همانند هر کاربر دیگری در شبکه رفتار کند.

انتقال اتر میان یک کاربر و قرارداد هوشمند

هر زمان که یک کاربر (یا یک کاربر غیر انسانی همچون قرارداد هوشمند) می خواهد یک قرارداد هوشمند را اجرا کند، لازم است برای انجام معامله با قرارداد هوشمند، دستور العمل‌های اجرایی را در فیلد Data قرا دهد.

درست همانند هر بلاک چین دیگری، هر زمان هر یک از سه رویداد ذکر شده در بالا اتفاق بیافتد، این موضوع در کل شبکه اعلام خواهد شد و هر کاربری از آن نوت برداری می‌کند. علاوه بر نوشتن نوت ( یادداشت)، هر گره‌ی قرارداد هوشمند ساخت یافته را نیز اجرا می‌کند تا حالت EVM سیستم خود را با باقی شبکه سینک و بروز کند.

GAS چیست؟

همانطور که پیش‌تر به شما گفته شد، هر کاربر برای اجرای یک قرارداد هوشمند، نیاز است تا هزینه‌‌‌ای را پرداخت کند. این هزینه در واقع به گره‌ای پرداخت می‌شود که حافظه، فضای ذخیره سازی، فرایند محاسبات و برق را برای اجرای قرارداد هوشمند صرف کرده است.

برای محاسبه قیمت های قراردادهای هوشمند، هر یک از شرایط  قیمت مخصوص به خود را دارد. به عنوان مثال، اگر قراردادی اجرا شود که از حافظه استفاده می‌کند، هزینه‌‌‌ی خاص خود را طلب خواهد نمود. اگر قراردای با استفاده از فضای ذخیره سازی اجرا شود، باز نیز هزینه‌ی مخصوص به خود را خواهد داشت. بنابراین همه‌ی این قیمت گذاری‌ها به شرایط خاص خود بستگی دارد. واحدی که این هزینه‌ها را تعریف می‌کند، gas‌ نامیده می‌شود. در نهایت Gas با استفاده از مظنه‌ی ارزی به اتر تبدیل خواهد شد.

هر زمان که یک قرارداد هوشمند را اجرا می‌کنید، مجبورید حداکثری گازی را که قرار است مصرف کنید، مشخص نمایید. عملیات، زمانی متوقف می‌شود که وظیفه خود را به پایان رسانده باشد یا اینکه گاز از محدوده‌ی تعیین شده عبور کند. این کار برای جلوگیری از حلقه‌های تکرار بی نهایت در قراردادهای هوشمندانه انجام شده است و مانع خواهد شد تا برنامه مکرراً بدون پیشروی‌ اجرا شود.

چنین شرایطی به دلیل بی‌دقتی برنامه نویس رخ می‌دهد، با هر تکرار، بخشی از گاز اختصاص داده شده استفاده می‌شود، بنابراین برای هر حلقه‌ی نامحدود یک محدودیت ایجاد خواهد شد. هیچ منطقی راضی نمی‌شود به دلیل اشتباهات برنامه نویسی، یک گره در حلقه‌ی اجرا گیر کند. بنابراین از طریق مفهوم گاز می‌توان این مشکل را حل کرد.

آیا جهان آماده‌ی پذیرش اتریوم است؟

هر کسی که با بیت کوین آشنایی دارند، به خوبی می‌داند که جامعه همچنان برای استفاده از چنین پلتفرم‌هایی تردید دارد. البته این موضوع باعث توقف پیشرفت اتریوم نشده است، این پلتفرم نه تنها به عنوان یک ارز رمزنگاری شده، بلکه به عنوان یک محیط برای ساخت نرم افزارها و برنامه‌های بهتر به شمار می‌رود. به عنوان مثال، هم اکنون پروژه‌ای در اتریوم در حال توسعه است که قصد دارد 11 بانک مختلف را از طریق پلتفرم بی تو بی‌شان (B2B) به یکدیگر متصل کند. پروژه‌ای دیگر نیز در حال اتوماتیک کردن کارخانه‌ها برای استفاده بهتر از منابع، کاهش کارگران و کاستن هزینه‌های حمل و نقل است تا اطمینان حاصل کند که کارایی آن‌ها بهبود پیدا خواهد کرد.

سخن پایانی

اتریوم تنها یک ارز رمزنگاری شده نیست، بلکه ارزش واقعی‌ آن در هدف‌اش قرار دارد. هدف اتریوم در این است که به صاحبین اجازه دهد از کامپیوتر جهانی توزیع شد‌ه‌ای بهره ببرند که از هزاران گره تشکیل شده است.

البته هر دستورالعمل کوچک می‌بایست توسط هر گره در شبکه اجرا شود و این موضوع شده تا این کامپیوتر غیرمتمرکز و توزیع شده، سرعت پایین و قیمت بالایی داشته باشد. اما فراموش نکنید که کندی آن به چه چیزی مقایسه می‌شود؟ با سرورهایی سریع اما کنترل شده.

برای لذت بردن از هزینه های پایینی یک کامپیوتر متمرکز در بر دارد، به آن‌ها این قدرت را می دهیم تا ما را کنترل کنند. اگر برای کامپیوتر مرکزی (سرور) مشکلی پیش بیاید یا اینکه هک شود، تمامی اطلاعات مشتریان به سرقت خواهند رفت. اما یک کامپیوتر غیر متمرکز زمانی از بین می‌رود که تمامی گره‌ها آن را ترک کنند، بنابراین به دلیل احتمال پایین قضیه، این نوع کامپیوترها همیشه در دسترس خواهند بود. حداقل تا زمانی که اینترنت وجود داشته باشد، اتریوم نیز وجود خواهد داشت.

چگونه حافظه های کوانتومی می‌توانند رایانه ها را تغییر دهند؟

مهدی فرامرزی مهر ۹, ۱۳۹۷

5

در سال ۲۰۱۲ فیزیکدانی به نام Seth Lloyd یک نرم‌افزار کوانتومی را به گوگلِ سرجی برین و لَری پیج متصل کرد و آن را Quoogle نامید: متور جستجوگری که از ریاضیاتی بر مبنای فیزیک ذرات زیر اتمی استفاده می‌کرد، که باعث می‌شد نتایج را حتی بدون پرسیدن یک سوال بدست آورد. چنین پیشرفتی نیازمند نسل جدیدی از حافظه ها بود: qRAM ها پاسخ مناسب برای این پیشرفت بودند qRAM یا همان حافظه دسترسی تصادفی کوانتومی.

فیزیکدان ما یعنی Lloyd در داستان خود می‌گوید: این ایده بسیار جالب است اما برین و پیج این ایده را رها کرده‌اند زیرا آنها می‌دانستند که شیوه کسب و کارشان به گونه‌ای است که باید همه چیز را در مورد همه کس بدانند.

اما با تمام این تفاسیر و گفته ها، qRAm به عنوان یک ایده هرگز ناپدید نشد. کامپیوتر های امروزی در به‌خاطر سپردن اطلاعات که توسط میلیارد ها بیت نشان داده می‌شوند، بسیار خوب عمل می‌کنند. اعداد جفت شده‌ای که می‌توانند صفر یا یک باشند. رم یا حافظه دسترسی تصادفی، اطلاعات را بصورت موقت ذخیره می‌کند که در اصطلاح به هر قسمت از داده، یک آدرس خاص را اختصاص می‌دهد که می‌تواند به‌صورت تصادفی قابل دسترس باشد. این قابلیت حافظه‌ها به ما اجازه می‌دهد هر زمانی که بخواهیم به اطلاعات ذخیره شده دسترسی داشته باشیم. رم باعث می‌شود پردازش های کامپیوتر سرعت بسیار بالایی داشته باشند؛ زیرا به لپ‌تاپ یا گوشی شما اجازه می‌دهد به سرعت به اطلاعاتی که مکرر در برنامه‌های مختلف استفاده می‌شود، از طریق حافظه رم دسترسی داشته باشد که باعث می‌شود نسبت به استفاده از هارد دیسک ها سرعت بسیار بالاتری را تجربه کنید. اما یک روز در آینده‌ای که ممکن است زیاد دور نباشد پردازنده‌های کامپیوتر ممکن است با پردازنده های کوانتومی جایگزین شوند: ماشین هایی که در جستجوی اطلاعات در دیتابیس های بزرگ بسیار خوب عمل می‌کنند، ماشین هایی که در یادگیری ماشینی و اپلیکیشن های هوش مصنوعی عملکرد بهتری خواهند داشت. رایانه های کوانتومی هنوز در حد یک ایده باقی مانده‌اند اما اگر روزی بتوانند این الگوریتم های بالقوه را به اجرا درآورند، باید برای دسترسی به رم از یک راه کاملا جدیدی استفاده کنند، آن ها به qRam احتیاج دارند.

کامپیوتر های کلاسیک مانند Thinkpad ها، آیفون ها یا حتی ابر رایانه ها با بهترین عملکردشان، پردازش های خود را از طریق ترجمه داده ها به یک، صفر یا ترکیبی از بیت های مختلف، انجام می‌دهند. بیت ها عملیات خود را انجام می‌دهند و در نهایت، نتیجه یک ترکیب دیگر از صفر و یک ها است. کامپیوتر های کوانتومی کاری با نتیجه نهایی صفر و یک ها ندارند و آن ها را از بین می‌برند اما در زمانی که در این کامپیوتر ها محاسبات اتفاق می‌افتد، کوانتوم بیت های آن ها یا همان qubit ها از طریق یک روش جدید با یکدیگر تعامل می‌کنند؛ از طریق قوانین فیزیکی که الکترون ها را اداره می‌کند. بجای این که تنها صفر یا یک باشد، یک کوانتوم بیت می‌تواند مقداری از هر دو باشد که توسط یک معادله ریاضی خاص کنترل می‌شود که این معادله ریاضی در حقیقت احتمال دریافت صفر یا یک را در زمانی که ارزش کوانتوم بیت را محاسبه می‌کنید، رمزگذاری می‌کند. همچنین کوانتوم بیت های چندگانه معادلات پیچیده‌تری دارند. اما نتیجه نهایی یک یا چندین رشته جفت شده محتمل است، که مقدار نهایی که به کاربر داده می‌شود توسط احتمالات رمزگذاری شده در معادلات، تعیین می‌شود.

این کوانتوم بیت های عجیب و غریب تا زمانی که آن ها را محاسبه نکرده‌اید، معادلات هستند سپس دوباره شبیه به بیت ها  می‌شوند بجز مقدار آن ها که ممکن است ریاضیات ذاتی غیر تصادفی داشته باشند که احتمالا برای پردازش هایی که برای کامپیوتر های امروزی بسیار سخت است، مفید باشد.

هنوز کامپیوتر های کوانتومی بهتر از رایانه های معمولی نیستند اما IBM به محققان پیشنهاد دسترسی به پردازشگر‌های ۲۰ کیوبیتی را می‌دهد از سویی دیگر Rigetti پردازنده های ۱۹ کیوبیتی را پیشنهاد می‌دهد در حالی که ابر رایانه های کلاسیک می‌توانند پردازش هایی تا ۵۰ کیوبیتِ کامپیوتر های کوانتومی را شبیه سازی کنند. فیزیکدان John Preskill اخیرا اعلام کرده است که دنیای تکنولوژی وارد عرصه جدیدی شده است جایی که رایانه های کوانتومی می‌توانند خارج از آزمایشات و ایده ها در آینده‌ای نزدیک وارد استفاده های عادی شوند. حکومت ایالات متحده آمریکا بخاطر پیامد های سایبری، تکنولوژی کوانتوم را بسیار جدی گرفته است همچنین بسیاری از فیزیکدانان و برنامه نویسان برای ساخت نرم افزار های کوانتومی در حال استخدام شدن هستند.

  ساخت ربات مار مانند که از نردبان بالا میرود + ویدئو

اما بسیاری از محققان امیدوارند راهی را پیدا کنند تا رایانه های کوانتومی در زمینه هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی از طریق الگوریتم های کوانتومی پیشرفت کنند. این الگوریتم ها بسیار پیچیده هستند و باید دسترسی به میزان خاصی از دیتا داشته باشند، که یعنی نیاز به رم کوانتومی یا qRAM دارند.

qRAM ها مانند میلیارد ها بیت که به نحوی در چند کیوبیت ذخیره شده باشند نیستند. بلکه راهی هستند برای اعمال پردازش ها روی لیستی طویل از داده ها. در نهایت رم های معمولی شامل اطلاعاتی می‌شوند که برای برنامه خاصی ذخیره شده‌اند و آن برنامه به اطلاعات ذخیره شده به کمک مشخص کردن آدرس اطلاعات دسترسی پیدا می‌کند اما qRAM ها مقداری در دسترسی به اطلاعات ذخیره شده متفاوت عمل می‌کنند ولی در نهایت می‌توان گفت تنها روش دسترسی به اطلاعات در این دو رم متفاوت است و باید گفت که هیچ چیز کوانتومی درباره رم ها وجود ندارد، بخش کوانتومی و خاص رم های جدید این است که چگونه این رم مورد استفاده و دردسترس قرار می گیرد.

اساسا اگر اطلاعات ذخیره شده زیادی دارید مانند یک دیتابیس، یک الگوریتم کوانتومی می‌تواند کارهایتان را بهتر از یک کامپیوتر معمولی انجام دهد برای مثال در جستجوی اطلاعات یا جمع‌آوری اطلاعاتی خاص در مورد داده های شما عملکردی بسیار بهتر خواهد داشت. این می‌تواند برای صنعت مالی یا برای کمپانی های بزرگی مانند گوگل سود آور باشد. و اما یک بار دیگر قطعا به qRAM نیاز خواهیم داشت.

Michele Mosca دانشمندی که اظهار داشت: بسیاری از الگوریتم هایی که مردم در حال جستجوی آن ها هستند به یک نوع رم کوانتومی نیاز دارند. Michele Mosca که دانش آموخته دانشگاه Waterloo در کانادا است تحقیقات گسترده‌ای را در مورد کوانتوم رم ها انجام داده است و در ادامه سخن‌‌هایش می‌گوید: تمام چیزی که ما می‌توانیم برای کاهش هزینه های تولید و به عمل رساندن qRAM ها انجام دهیم، می‌تواند باعث کاهش زمان رسیدن به کامپیوتر های کوانتومی قابل استفاده شود. البته منظور ایشان به‌طور دقیق‌تر این است که تمام مراحل ساخت و پرداخت کامپیوتر های کوانتومی به تولید قطعه‌ای به نام qRAM بستگی دارد.

اما برای امروز که پردازش های کوانتومی در راه ساخت هستند بسیار خنده‌دار است که تصور کنیم کامپیوتر های کلاسیک در دوران ابتدایی خود اطلاعات را چگونه ذخیره می‌کردند. رم شامل حلقه های مغناطیسی متصل به سیم بود در جایی که هر حلقه یک بیت را نشان می‌داد و جهت گیری میدان مغناطیسی در سیم پیچ نشان دهنده مقدار بیت بود. اولین کامپیوتر تجاری ساخته شده در آمریکا UNIVAC-I نام داشت که روش دخیره اطلاعات در این کامپیوتر بسیار عجیب بود، اطلاعات در این کامپیوتر از طریق تبدیل پالس های الکتریکی به امواج صوتی از میان جیوه مایع ذخیره می‌شد. البته این حافظه که اطلاعات در آن ذخیره می‌شد یک حافظه دسترسی تصادفی نبود و شما بجای دسترسی به اطلاعات در زمانی که نیاز داشتید باید به اطلاعات مورد نظر خود با همان دستوری که روی لاین های حافظه نوشته شده است، دسترسی پیدا می‌کردید. این بدان معناست که شما به سرعت ‌نمی‌توانستید به هر اطلاعاتی که در حافظه ذخیره کرده‌اید دسترسی پیدا کنید.

اما یک رم کوانتومی دقیقا چه شکلی است؟ احتمالا به شکلی که Lloyd و تیمش در تجسم آن هستند، نیست. فیزیکدانان گاهی شوخی می‌کنند: پردازش های کوانتومی به‌عنوان یک رشته در گسترش جیوه مایع می‌تواند بسیار خوب عمل کنند! مطمئنا پیشرفت های تکنولوژی و ریاضیات بسیار زیاد دیگری باید اتفاق بیفتد تا متوجه شویم کامپیوتر ها چگونه بهینه سازی می‌شوند و اطلاعات به چه روشی در آن ها ذخیره خواهد شد.

Lloyd در یکی از گفت و گو های خود گفت: بسیار خرسند خواهم شد اگر کسی ما را برای ایده اصلی‌مان سرزنش کند. اگر ما بتوانیم اطلاعات کلاسیک را در حالت کوانتومی بارگذاری کنیم، یک نرم افزار عظیم را پدید خواهیم آورد که مناسب کامپیوتر های کوانتومی باشد. در نهایت کامپیوتر ها بیش از اینکه تنها چند الگوریتم ساده و فانتزی را به اجرا در‌آورند، توانایی دارند. و ظاهرا کامپیوتر ها منتظر راهی هستند تا الگوریتم های جدید بتوانند داده ها را جایگزین کرده و چکیده‌ای از آن را آماده کنند تا کامپیوتر ها بتوانند کاری مفید را انجام دهند.